|
қудратини кўрсатиш) ва сени одамлар учун оят — ибрат қилиш учун (келтирдик). Бу суякларни қандай тиклаб, сўнг уларни гўшт билан қоплашимизни кўргин. Қачонки унга бу нарсалар аниқ кўрингач: «Албатта Аллоҳ ҳамма нарсага қодир эканини биламан», деди. 260. Эсланг (эй Муҳаммад), Иброҳим: «Парвардигор, менга ўликларни қандай қилиб тирилтиришингни кўрсат», деганида, Аллоҳ: «Ишонмайсанми?» — деди. Иброҳим айтди: «Йўқ, ишонаманку, лекин дилим яна ҳам таскин топиши учун». Аллоҳ айтди: «Тўртта қушни олиб, ўзингга бургин (ва уларни бош, оёқ, қанот ва патларини тортиб, узиб, сўнгра бир-бирларига аралаштириб), кейин (атрофдаги тоғлардан) ҳар бир тоғнинг устига уларни бўлак-бўлак қилиб қўйгин ва шундан сўнг уларни чақиргин, дарҳол келадилар. Билгилки, Аллоҳ шубҳасиз қудратли ва ҳикматлидир»“. [2:258-260]
Аллоҳ Таоло бу оятларда мўминлар тоғутларга дуч келган пайтларида қандай қилиб уларнинг қадамларини собит қилишини, кофирларнинг ҳужжатлари ҳеч нарсага ярамаслигини баён қиляпти.
Кейин Аллоҳ Ўзининг яратувчилигидаги, ўликларни тирилтиришидаги буюклигини азиз, ҳаким ва ҳар ишга қодир Зот эканини билдиряпти.
1. Биринчи оятда Аллоҳ Таоло Иброҳим а.с. билан ҳужжат талашган тоғут кофирни зикр қиляпти. У ўзига подшоҳликни берган Аллоҳга шукр қилиш ўрнига ҳаддидан ошди, ўзини катта олди, кофир бўлди, худоликни даъво қилди.
Иброҳим а.с. унга ҳужжат келтириб, Аллоҳнинг ўликларни тирилтиришини айтди. Бунга раддия билдириб, тоғут ўзининг кимнидир ўлимга буюриши ва кимнингдир гуноҳидан ўтиб юбориши мумкинлигини билдирди. Бу устамонлик, фирибгарлик эди. Шунда Аллоҳ Иброҳим а.с.га тоғутнинг устамонлиги, фирибгарлиги иш бермай қоладиган бир йўлни кўрсатди.
Иброҳим а.с. Аллоҳнинг таълими билан тоғутга, Аллоҳ қуёшни машриқдан чиқаради, агар сен худо бўлсанг, уни мағрибдан чиқар, деди.
Мана шу ерда тоғут подшоҳ кўзига дунё қоронғу бўлиб, тарвузи қўлтиғидан тушиб кетяпти. Кўзи очиқ кимсалар учун ҳақ ғолиб бўлиб, кофирларнинг ҳақиқатларни, мезонларни алмаштириб қўяётганлари, ишларни ўз оқимидан бошқа томонларга буриб юбораётганлари фош бўляпти. Улар Ўлдирадиган, Тирилтирадиган, Яратувчи Аллоҳга имон келтириш ўрнига куфр келтиряптилар, У Зотнинг махлуқотларини ўзларига илоҳ қилиб оляптилар. Нақадар ёмон қарорга келяптилар!
124-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232